De Pynarello-wijze
Eindelijk is het zo ver na de vele online edities: Pynarello is samen met zangeres Laetitia Gerards op woensdag 29 september 2021 te beluisteren in onze Grote Zaal! Het programma Milk it Punk! bruist van energie en emotie. In die categorie blijken Beethoven en Bruinsma hier een prima combinatie, naast een gloednieuwe liedcyclus van Thomas Beijer die voortkomt uit de tijd dat iedereen zich gedeisd moest houden. Hieronder alvast een voorproefje.
rebellencollectief
Pynarello noemt zichzelf een rebellencollectief. Als een wervelwind gaan ze door de porseleinkast. Klassieke muziek kan anders, avontuurlijker, spontaner, directer, zonder dirigent en zonder bladmuziek. Oftewel op de 'Pynarello-wijze'. Maar wat is de 'wijze' van dit jonge talentvolle ensemble dan eigenlijk?
Het ziet er allemaal zo losjes en gemakkelijk uit op het podium bij Pynarello. Geen bladmuziek voor de neus zorgt voor optimaal contact tussen de musici en met het publiek. Geen dirigent die de scepter zwaait en ongezellig het hele concert met zijn rug naar het publiek staat. Geen formele concertkleding, maar vrolijke - en toch ook nette - vrijetijds-outfits. Waarom zien we dit niet vaker in de klassieke muziek?
Omdat het helemaal niet makkelijk is en een enorme commitment vraagt. Stel je maar eens voor, al die noten uit het hoofd leren. Om vervolgens op het podium te knallen, schijnbaar moeiteloos al die moeilijke loopjes te pakken, constante energie en blijdschap uitstralen, afgewisseld met verstilde opperste concentratie. En dat alles terwijl het publiek op je lip zit. Geen lessenaar om je achter te verschuilen. Geen dirigent die je als muzikale leider boos aan kan kijken als het fout loopt. Het lijkt zo simpel, maar nee dat is het absoluut niet.
breken van conventies
Het is verfrissend om Pynarello op het podium te zien en het ‘porselein’ te zien breken. De klassieke muziekconventies zoals wij kennen (of niet kennen, wat ook niet erg of nodig blijkt te zijn) zijn namelijk helemaal niet in beton gegoten. Als we het eerdere online concert in de Doelen als voorbeeld nemen, Pynarello speelde daarin maar drie van de zes delen van Beethovens Septet. Ze begonnen met twee delen, speelden dan iets anders, en eindigden met het laatste deel. Iets wat vandaag de dag niet heel gebruikelijk is, maar in Beethovens tijd was dit juist heel normaal. Dan werden de delen van bijvoorbeeld een symfonie gerust over de hele avond uitgesmeerd, met andere muziek tussendoor. Drankje erbij en het werd een muzikale topavond. Zo stil als wij nu zijn in de concertzaal was het publiek toen trouwens ook niet.
Conventies bewegen met de tijd mee en het is daarom fijn dat Pynarello het experiment aangaat om te kijken hoe klassieke muziek in onze tijd past. Want uit de reacties van het publiek in onderstaande video blijkt dat we in de 21ste eeuw toe zijn aan een andere vorm waarin musici en publiek meer verbonden zijn.
