Bernard Meadows | Brutus I
Kunstenaar: Bernard Meadows (1915-2005)
Kunstwerk: Brutus I (1915-2005)
Collectie: Stadscollectie Rotterdam
Verwerving: Architecten de Doelen
Bernard Meadows werkte als assistent van Henry Moore en exposeerde met Britse beeldhouwers op de grote internationale tentoonstellingen, zoals de Biënnale van Venetië (1952). In de jaren 1980 was hij directeur van de Henry Moore Foundation. Meadows maakte deel uit van een jonge generatie Britse beeldhouwers - dat wil zeggen, jonger dan Henry Moore en Barbara Hepworth. Die groep werd aangeduid als ‘The Geometry Of Fear’. Hun werken waren niet zo gepolijst, afgerond en evenwichtig als die van Moore en Hepworth, maar eerder ruw, half-af, hoekig en puntig. Deze sculpturen reflecteerden op de spanningen in de naoorlogse samenleving, veroorzaakt door een wereldbrand die menselijke tekortkomingen en schuldgevoelens had blootgelegd. Ook de Koude Oorlog en een angst voor een nucleair Armageddon dienden zich aan in hun werk.
Uit dank voor het vertrouwen dat het Rotterdamse stadsbestuur in hen had gesteld, besloten de architecten van de Doelen het beeld Brutus I (1963) van Bernard Meadows aan te kopen en vervolgens te schenken aan het concertgebouw. Op dat moment was Meadows al geen jonge hond meer. Inmiddels was hij hoogleraar beeldhouwkunst aan het Royal College of Art in Londen. In 1962 had hij opnieuw geëxposeerd op de Biënnale van Venetië. Meadows zocht naar een beeldtaal waarin hij extreem geweld kon laten zien. Hij liet zich inspireren door Romeinse bustes en Michelangelo’s Brutus. Zo maakte hij beelden waarin een krachtige, semi-abstracte verbeelding van gevaar en geweld zichtbaar kon worden gemaakt, zonder terug te vallen op herkenbare menselijke figuren. Met zijn beelden protesteerde hij tegen dictators, oorlog en geweld. Ook Brutus I was zo'n statement tegen oorlog en geweld.
