de kunstcollectie

Toen de Rotterdamse Doelen halverwege de jaren 60 werd opgeleverd, gold voor beeldende kunst de 1% regeling. Die houdt in dat bij nieuwbouw, verbouw of koop van rijksgebouwen 1% van het budget aan kunst besteed zal worden. De regeling geldt nog steeds als de totale bouwkosten hoger zijn dan € 1.000.000. Zo kregen onder anderen kunstenaars als Arnaldo Pomodoro, Bauke Ylstra, Frank Nix, Wil Fruytier en Kees Franse de opdracht om het nieuwe concertgebouw, van de architecten Kraaijvangers, te verfraaien met hun werken. Ja, zelfs de schitterende door Carel Wirtz en Jan Wijsbroek ontworpen dakfoyer op de derde etage, die tegenwoordig voor bijzondere ontvangsten gebruikt wordt, viel onder de regeling.  
 

Daarnaast liet het bedrijfsleven zich ook niet onbetuigd als het om kunstaankopen voor het nieuwe concertgebouw ging. Zo kreeg de eerdergenoemde Wally Elenbaas de opdracht van de Rotterdamse Marmer Industrie (RMI) die meer dan 20 soorten marmer voor het gebouw leverde, en financierde de Koninklijke Verenigde Tapijtfabrieken (KVT), die een gigantisch klus aan de Doelen had, het wandkleed ‘Orkestmotieven’ van de hand van kunstenaar Lex Horn. 
 

Waar musea tegenwoordig struggelen met de klassieke opstelling van werken en op zoek gaan naar nieuwe manieren van tentoonstellen, lijkt de Doelen haar tijd decennia voor uit te zijn geweest. De bezoeker komt de kunstwerken vaak bij toeval tegen, zo verspreid staat en hangt de collectie in de enorme ruimtes. Toch schuilt er af en toe gevaar in die vrijblijvendheid doordat sommige bezoekers geen idee hebben wat de geschiedenis achter de werken is en waar de stukken zoal te bewonderen zijn. Daar gaat deze website verandering in brengen, met een kort college over de geschiedenis van de werken en de achtergronden van de kunstenaars en opdrachtgevers. Een tour langs de mooiste wederopbouwkunst in een van de mooiste concertzalen van Europa, People’s Palace de Doelen.